Pśeto tak jo Bog swět lubował, až swójogo jadnopóroźonego syna dał jo, aby wšykne, kenž do njogo wěrje, zgubjone njebyli, ale nimjerne žywjenje měli. (Jan 3,16)
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:
VI Mt 27,33-54
DK 70 Kak połna kšwě a ranow abo
DK 80 O śichy źeń a swěty
2Mój Bog, mój Bog, dla cogo sy mě spušćił? Ja žałosćim, ale mója pomoc jo daloko.
3Mój Bog, wódnjo wołam, a ty mě njewótegronijoš, a w nocy tež njemjelcym.
4Ale ty sy swěty, kenž bydliš mjazy tymi chwalonymi Israela.
5Naše wóścy naźejachu se na tebje, a ako se naźejachu, pomogašo ty jim.
6K tebje wóni se wołachu a běchu wumóžone, naźejachu se na tebje a njeběchu pósromane.
12Njebuź daloko wóte mnjo, pśeto tešnica mě wobdajo, pśeto žeden pomocnik tudy njejo.
20Ale ty, Kněžo, njebuź daloko, mója móc, chwataj mě pomagaś.
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:
Z dolnoserbskeje Biblije wót lěta 1868:
Z: Dolnoserbske perikopy. Wudawaŕka: Madlena Norberg. Chóśebuz: Źěłowa kupka Dolnoserbske perikopy 2011:
19Bog běšo we Kristusu a wujadna swět ze sobu a njepśilicy jim jich grěchy a połožy do nas słowo wujadnanja.
20Tak smy my nět pósłane město Kristusa, dokulaž Bog pśez nas napomina; toś pšosymy něnto na měsće Kristusa: Dajśo se z Bogom wujadnaś!
21Wón jo togo, kenž wót žednogo grěcha nic njewěźešo, nam za grěch wucynił, aby wy we njom ta pšawdosć byli, kótaraž pśed Bogom płaśi.
Z: Dolnoserbske perikopy. Wudawaŕka: Madlena Norberg. Chóśebuz: Źěłowa kupka Dolnoserbske perikopy 2011:
16Pilatus psépóda Jezusa, aby był kśicowany. Wóni pak popadnuchu jogo,
17a wón njasešo swóju kśicu a źěšo k městu z mjenim kósćelnišćo, pó hebrejsku Golgata.
18Tam jogo kśicowachu a z nim dweju drugeju k wobyma bokoma, Jezusa pak srjejźa.
19Pilatus pak pisašo napismo a stawi jo na kśicu; a napisane běšo: „Jezus Nacareński, kral tych Žydow.“
20To napismo cytašo wjele Žydow, dokulaž to město, źož běšo Jezus kśicowany, běšo blisko města. A běšo napisane hebrejski, grichiski a łatyński.
21Ga źachu wuše mjeršniki tych Žydow k Pilatusoju: „Njepiš kral tych Žydow, ale tak, ak’ wón jo gronił: Ja som ten kral tych Žydow.“
22Pilatus wótegroni: „Což som pisał, to som pisał.“
23Ako pak te wójaki běchu Jezusa kśicowali, wezechu jogo wobaleńc, a rozdźělichu jen na styri źěle, kuždemu wójakoju jaden źěl, a tež suknju. Suknja pak běšo nješyta, ale wót wjercha tkana we cełem.
24Ga źachu mjazy sobu: „Njedajśo nam tu rozdźěliś, ale wó nju kjablowaś, ceja byś dej.“ Take jo se stało, aby se dopołniło Pismo, kótarež źejo: „Wóni su mój wobaleńc mjazy sobu rozdźělili a su wó móju suknju kjablowali.“ A take cynjachu te wójaki.
25Pśi kśicy stojachu Jezusowa maś a jogo maśerina sotša Marja, Klopasowa manźelska, a Marija Madlena.
26Ako Jezus něnto swóju maś wiźešo a pśi njej stojecego wuknika, kótaregož lubowašo, źejo swójej maśeri: „Žeńska, lej, to jo twój syn!“
27Pótom źejo wuknikoju: „Lej, to jo twója maś!“ A wót teje sameje góźiny weze ju ten huknik k sebje.
28Pótom, ako Jezus wěźešo, až južo wšykno dokóńcowane běšo, źejo, aby to Pismo se dopołniło: „Ja som łacny.“
29Tam stojašo kružk wósuchy. Wóni tyknuchu bedło do wósuchy a scynjachu jo na izupicu a pódachu jo k jogo wustam.
30Ako Jezus tu wósuchu wezeł běšo, źašo: „Wóno jo dopołnjone!“ a póchyli głowu a wudychnu.
) + A
) + M
) + T
) + C
) + F
) + U
) + D
) + W
) + Q
) + N
) + I
) + P
) + L