Zachadny tyźeń
Vergangene Woche
Tebje jo gronjone, cłowjek, což dobre jo, a což Kněz, twój Bog, wót tebje pomina: Bóže słowo źaržaś, lubosć pokazowaś a pónižnje byś pśed twójim Bogom.
(Mi 6,8)
Grono tyźenja
21. njeźela pó swětej Tšojosći
21. Sonntag nach Trinitatis
Glědaj, něto jo spódobny cas, lej, něto jo źeń strowja.
(2 Kor 6,2)
Pśiducy tyźeń
Kommende Woche
Wšykne dejmy se zjawiś pśed Kristusowym sudnym stołom.
(2 Kor 5,10)
Bjatujomy
Wir beten auf Wendisch
Póznaśe wěry z Nikaia
Wěrimy w togo jadnogo Boga,
Wóśca,
wšogomócnego,
kenž wšykno stwórił jo,
njebjo a zemju,
widobny a njewidobny swět.
A w Kněza Jezusa Kristusa,
Bóžego jadnopóroźonego Syna,
z Wóśca póroźonego pśed wšyknym casom:
Bog wót Boga,
swětło wót swětła,
wěrny Bog wót wěrnego Boga,
spłoźony, njestwórjony,
jadnogo wjazyma z Wóścom,
pśez njogo jo wšykno stwórjone.
Za nas cłowjekow a k našomu strowju jo wóstupił z njebja,
pśez swětego Ducha bu śěło
wót kněžny Marije a bu cłowjek.
Bu za nas kśicowany pód Pontiom Pilatusom,
jo śerpjeł a bu zakopany,
jo na tśeśem dnju stanuł wót humarłych ako w Pismje stoj
a jo stupił do njebja.
Sejźi k pšawicy Wóśca
wótkulž wón pśiźo w swójej kšasnosći,
suźit žywych a humarłych;
jogo kněžaŕstwo kóńc njezmějo.
Wěrimy w swětego Ducha,
kenž Kněz jo a žywy cyni,
kenž z Wóśca a ze Syna huchada,
kótaregož z Wóścom a ze Synom pśemódlujomy a pśekšasnjujomy,
kenž jo powědał pśez profetow,
a na tu jadnu swětu, kśesćijańsku a pósołsku cerkwju.
Huznawamy se k tomu jadnomu dupjenju k wódawanju grěchow.
Wócakujomy zrowastawanje humarłych
a žywjenje pśiducego swěta.
Amen.
(pśestajiła Ch. Piniekowa)
Wóścenas
Wendisches Vaterunser
Wóśce nas[1] na njebju.
Huswěśone buź twójo mě.
Pśiź k nam twójo kralejstwo.
Twója wóla se stań ako na njebju,
tak teke na zemi.
Naš wšedny klěb daj nam źinsa.
A wódaj nam naše winy,
ako my wódawamy našym winikam.
A njewjeź nas to spytowanja.
Ale humóž nas wót wšogo[2] złego.
Pśeto twójo jo to kralejstwo
a ta móc a ta cesć
do nimjernosći.
Amen[3].
[1] Forma 'nas' se cesto hužywajo. Gramatikaliski korektne słowo jo 'naš'.↩
[2] teke 'togo'↩
[3] teke 'Hamjeń'↩
Wótčenaš
Vaterunser in Obersorbisch
Wótče naš, kiž sy w njebjesach.
Swjećene budź twoje mjeno.
Přińdź k nam twoje kralestwo.
Twoja wola so stań
kaž na njebju tak tež na zemi.
Naš wšědny chlěb daj nam dźensa.
A wodaj nam naše winy,
jako my wodawamy našim winikam.
A njewjedź nas do spytowanja,
ale wumóž nas wot złeho.
Přetož twoje je kralestwo a móc
a česć hač do wěčnosće.
Hamjeń.